Brak rozwiązań alternatywnych

Brak rozwiązań alternatywnych

– jeden z warunków (obok koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego i kompensacji zapewniającej spójność sieci Natura 2000), który musi zaistnieć, aby dopuszczalne było wyrażenie zgody na realizację planu (programu) lub przedsięwzięcia znacząco negatywnie oddziałującego na cele ochrony obszaru Natura 2000 i jego integralność.

Stwierdzenie podczas oceny habitatowej znaczącego negatywnego oddziaływania na cele ochrony obszaru Natura 2000 i jego integralność zgodnie z zasadą przezorności i zasadą prewencji powinno prowadzić do bezwzględnej rezygnacji z pierwotnego wariantu w jakim plan (program) lub przedsięwzięcie miały być realizowane – i jego korekty w kierunku działań alternatywnych, niewywołujących znaczącego negatywnego oddziaływania na cele ochrony obszaru Natura 2000 i jego integralność.

Zgodnie ze stopniowością (sekwencyjnością) oceny habitatowej – dopiero wykluczenie możliwości realizacji innego wariantu, a więc stwierdzenie braku rozwiązań alternatywnych upoważnia do badania, czy zachodzą konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego i możliwość wykonania kompensacji przyrodniczej zapewniającej spójność sieci Natura 2000. Ocena wariantowa powinna być przeprowadzona w odniesieniu do celów ochrony danego obszaru Natura 2000 i z uwzględnieniem jego integralności.

Zgodnie z Wytycznymi Komisji Europejskiej[i] w przypadku oddziaływania na priorytetowe siedliska lub gatunki lub globalnie zagrożone gatunki ptaków wymienione w Załączniku I do Dyrektywy Ptasiej organy administracji w związku z obowiązkiem bezwzględnego wykazania potrzeb realizacji danego planu (programu) lub przedsięwzięcia muszą w trakcie oceny habitatowej rozważyć najpierw opcję zerową (odstąpienie od realizacji), a dopiero w dalszej kolejności – rozwiązania alternatywne. Komisja Europejska podkreśla, że na etapie sprawdzania braku rozwiązań alternatywnych nie można uznać innych mierników oceny, niż związane z celami ochrony lub integralnością (należy poszukiwać rozwiązań korzystniejszych z punktu widzenia tych kryteriów, nawet gdyby miały one być znacznie mniej korzystne od pierwotnych ze względów gospodarczych lub ekonomicznych). Badanie rozwiązań alternatywnych nie może ograniczyć się tylko do rozważania innej lokalizacji lub przebiegu, ale także – technologii, techniki, procesu, itp.

[i] Ocena planów i przedsięwzięć znacząco oddziałujących na obszary Natura 2000. Wytyczne metodyczne dotyczące przepisów artykułu 6 ust. 3 i 4 dyrektywy siedliskowej 92/43/EWG; Zarządzanie obszarami Natura 2000. Postanowienia artykułu 6 dyrektywy „siedliskowej” 92/43/EWG; Wytyczne z 2007 r. dotyczące art. 6. 4 dyrektywy siedliskowej dotyczące pojęć: rozwiązania alternatywne, konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, działania kompensacyjne, ogólna spójność, opinia komisji.

Dokumenty są dostępne pod adresem:

http://ec.europa.eu/environment/nature/natura2000/management/guidance_en.htm

lub na stronie internetowej Ministerstwa Środowiska pod adresem:

http://natura2000.mos.gov.pl/natura2000/pl/dokumenty/n3/wytyczne.html)

http://www.kp.org.pl/n2k/shl2008/