Wodniczki powracają na małe stanowiska na Lubelszczyźnie.

Od szeregu lat głównymi, źródłowymi stanowiskami wodniczki na Lubelszczyźnie są Bagno Bubnów w Poleskim Parku Narodowym oraz Chełmskie Torfowiska Węglanowe. Poza nimi regularnie, w niewielkich ilościach (kilka śpiewających samców) gatunek ten występuje na rozproszonych stanowiskach w całym regionie lubelskim – na torfowisku Ciesacin, łąkach wokół zbiornika Żelizna i w dolinie Szyszły. 

Łąki torfowe wokół zbiornika, fot. Jarosław Krogulec

Te niewielkie stanowiska są pozostałością dawnego zwartego zasięgu tego gatunku, z czasów gdy wodniczka była znana jako „wróbel trzcinowy”. Wraz z osuszeniem znacznych obszarów naszego kraju pozostały niewielkimi refugiami. Mimo że stanowiska są niewielkie pozostają bardzo ważne, jako miejsca potencjalnego wzrostu liczebności i zwiększania zasięgu w przypadku pozytywnych trendów populacyjnych gatunku i skutecznych zabiegów ochronnych, w tym renaturalizacji.

Torfowisko Ciesacin (zdjęcie z maja 2012), fot. Jarosław Krogulec

Stąd OTOP na bieżąco śledzi sytuację w takich miejscach i zawsze cieszą nas informacje o stwierdzanych tu ptakach. W tym roku po całorocznej przerwie (brak obserwacji w 2011) ponownie stwierdzono wodniczki na torfowisku Ciesacin. Wieczorem 7.07 dwa śpiewające samce obserwowane były przez Jarosława Krogulca z Lubelskiego Biura Regionalnego OTOP. Ptaki były obserwowane na terenach gdzie właściciele realizują pakiet ptasi programu rolnośrodowiskowego. Na działkach tych jesienią 2010 usunięto krzaki zarastające torfowisko. Działania te były wykonane przez partnera projektu  LIFE+ „Wodniczka i biomasa”. Śpiewające samce stwierdzono dopiero w okresie drugiego lęgu wodniczki. Wcześniej w sezonie tych ptaków nie obserwowano. Miejmy nadzieję, że gatunek ten utrzyma się na torfowisku „Ciesacin” także w kolejnych latach.

Dobre wiadomości dochodzą także z innego małego stanowiska – Zbiornika Żelizna (gm. Komarówka Podlaska). O tym obszarze pisaliśmy już w poprzednim Newsletterze (Nr 1, Grudzień 2011). W tym roku 21 czerwca dwa śpiewające samce obserwowane były tam przez ornitologów z UMCS – dra Janusza Kloskowkiego i Macieja Filipiuka. Kontrola kolejnych miejsc wokół zbiornika dokonana 5 lipca zaowocowała obserwacją  9 śpiewających samców.  Ponadto 12 lipca w pobliskich lokalizacjach co najmniej 5 śpiewających samców obserwował Janusz Wójciak z Lubelskiego Towarzystwa Ornitologicznego. W efekcie dr Janusz Kloskowski ocenia tegoroczną liczebność wodniczki na łąkach k. Żelizny na co najmniej 10-11 samców. Tak więc także to małe stanowisko „trzyma się”. Co ważne – łąki wokół zbiornika   nie są w żaden sposób chronione – nie ma tam żadnej krajowej formy ochrony  ani nie jest planowany obszar Natura 2000. Koniecznie należy o ten rejon zadbać – choćby w powstającym Krajowym Planie Ochrony Wodniczki.

Zdjęcie główne: Zbiornik retencyjny Żelizna, fot. Jarosław Krogulec