Powierzchnia stanowiska: 148 509 ha
Ochrona obszaru: OSO Ostoja Biebrzańska (PLB200006), OOS Dolina Biebrzy (PLH200008), Biebrzański Park Narodowy, obszar Ramsar
Dolina Biebrzy pokryta jest ekstensywnie użytkowanymi, prawie naturalnymi torfowiskami o unikalnej różnorodności siedlisk, zbiorowisk roślinnych oraz gatunków zwierząt. Od źródła do ujścia Biebrza ma 156,5 km długości. Rzeka ma naturalne koryto z wieloma meandrami oraz porzuconymi zaporami w różnym stadium zarastania. Dolina, w której występuje jedynie nieznaczny spadek terenu, zasilana jest również przez wody gruntowe napływające z otaczających ją wyżyn, co uaktywnia procesy torfotwórcze na rozległym terenie. W dolinie Biebrzy występuje kilka typów mokradeł. Dominują torfowiska, prócz nich występują też bagna, lasy bagienne oraz rzeczne równie zalewowe.
Fot. Łoś – symbol Biebrzańskiego Parku Narodowego. Lars Lachmann
W dolinie Biebrzy odnotowano 921 gatunków roślin naczyniowych i wiele gatunków mchów. Występuje tu wiele rzadkich i chronionych gatunków zanikających w Polsce i Europie. Spośród rosnących w dolinie Biebrzy roślin naczyniowych, 67 znajduje się pod ochroną prawną; 10 z nich wymienionych jest w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin, a 45 wciągnięto na Czerwoną listę roślin zagrożonych w Polsce.
Dolina Biebrzy zapewnia schronienie wielu różnorodnym dzikim gatunkom, zarówno osiadłym jak i wędrownym. Przetrwanie wielu rzadkich i ginących gatunków w Polsce i Europie zależy od jej istnienia. Dotychczas zanotowano tu występowanie 275 gatunków ptaków ( w tym 180 gatunków lęgowych), 48 gatunków ssaków, 5 gatunków gadów, 12 gatunków płazów, 36 gatunków ryb, ponad 750 gatunków ciem i motyli, 500 gatunków żuków, 450 gatunków pająków, 42 gatunki chruścików oraz 19 gatunków pijawek.
Dolina Biebrzy jest niezwykle istotna ze względu na liczbę i różnorodność żyjących tu ptaków. Na długiej liście jej ptaków gniazdujących znajdują się tak rzadkie gatunki jak wodniczka, cietrzew, bocian czarny, derkacz, dubelt, rybitwa białoskrzydła i wiele innych.
Ponadto dolina Biebrzy ma ogromne znaczenie jako żerowisko i miejsce wypoczynku dla ptaków wędrownych, zwłaszcza w czasie wiosennych migracji. Biebrza wyróżnia się spośród pozostałych polskich dolin rzecznych pod względem liczby ptaków wędrownych i różnorodności gatunków ptaków. W 1995r Biebrzański Park Narodowy został wpisany na listę RAMSAR. Biebrzańskie mokradła są także ważnym europejskim siedliskiem lęgowym dla takich ptaków drapieżnych jak Aquila clanga, Aquila pomarina, Cyrcus pygargus i Haliaeetus albicilla. Populacja łosi Alces alces w dolinie Biebrzy liczy 588 osobników. Łoś przetrwał tu wojnę i dzięki temu, że został objęty ochroną, gatunek ten rozprzestrzenił się na terenie niemal całego kraju.
Znaczenie obiektu przyrodniczego dla ochrony gatunków/siedlisk objętych programami na szczeblu lokalnym, krajowym I europejskim (tam gdzie to możliwe podać dane dające się opracować ilościowo)
Dolina Biebrzy to największy teren lęgowy A.paludicola na obszarze Polski i Unii Europejskiej. W czasie liczenia w roku 2012 stwierdzono w niej 2594 śpiewających samców wodniczki.
Projekt skupia się na obszarze ochrony czynnej (ok.8 000 ha). Poza granicami Biebrzańskiego Parku Narodowego działania prowadzone są na obiektach przyrodniczych Laskowiec-Zajki, Mścichy oraz Ławki, które stanowią część otuliny parku.