Odgłosy ptaków:
Ścieżka przyrodnicza rozpoczyna się w miejscu, gdzie w bliskim sąsiedztwie jej trasy znajdują się zabudowania gospodarskie, należące do wsi Nadrybie Wieś. Budynki inwentarskie okalają sady, zwarte, zadrzewione tereny i pola uprawne. Wszystkie te elementy składowe wpływają na występujące tu gatunki roślin, zwierząt w tym ornitofaunę.
Gatunki dzikich zwierząt i roślin, które przystosowały się do życia w bliskim sąsiedztwie człowieka nazwane są synantropijnymi. Osiedla ludzkie są dla nich miejscem schronienia, lokalizacji gniazd, a dla niektórych gatunków również zdobycia pokarmu. Warto znaczyć, że znaczny procent ptaków lęgowych wsi zdobywa pokarm poza jej obrębem, na sąsiednich łąkach, polach i nad zbiornikami wodnymi.
Typowe synantropy „przydomowe” wśród ptaków , które możemy spotkać podczas wędrówki ścieżką przyrodniczą „Nadrybie” to: bocian biały ( Ciconia ciconia), oknówka (Delichon urbicum), dymówka (Hirundo rustica), wróbel ( Passer domesticus), mazurek (Passer montanus), kopciuszek (Phoenicurus ochruros) , szpak (Sturnus vulgaris) , pliszka siwa (Motacilla alba) , makolągwa (Carduelis cannabina), sroka (Pica pica), piegża (Sylvia curruca), dzwoniec (Carduelis chloris). Występowanie niektórych z wymienionych gatunków ptaków jest silnie uzależnione od struktury, charakteru wsi, obecności zabudowań gospodarskich itp.
fot. Bernadetta Ebertowska – Samiec Wróbla
fot. Bernadetta Ebertowska – Bliski krewniak wróbka – Mazurek
.jpg)
fot. Bernadetta Ebertowska – Dzwoniec ( Carduelis chloris)
Gatunkiem ptaka silnie związanego z zabudowaniami wiejskimi, zwłaszcza z tymi, w których przebywają zwierzęta, jest jaskółka dymówka. Ptak ten buduje gniazdo (półotwarte czarki zbudowane z błota z domieszką słomy, siana, zlepione lepką śliną) głównie wewnątrz budynków gospodarczych – w stajniach, oborach, chlewikach. Wraz z zaprzestaniem hodowli zwierząt czy modernizacją pomieszczeń dla zwierząt, dymówki wycofują się z danego miejsca. Rzadko zdarzają się przypadki budowania gniazda na zewnątrz budynków oraz poza zabudowaniami – pod mostami i śluzami. Cechą rozpoznawczą dorosłych ptaków tego gatunku jest czoło i gardło barwy kasztanowo-czerwonej oraz długie i cienkie, skrajne sterówki , dłuższe u samca, krótsze u samicy. Ciekawostką w doborze płciowym u dymówek, wykazaną przez naukowców, jest zależność między długością skrajnych sterówek w ogonie, a zainteresowaniem danym samcem przez samice. Okazuje się, że samce o długich sterówkach są bardziej atrakcyjne dla samic niż o sterówkach krótkich. Długie sterówki to pewien rodzaj dodatkowego obciążenia dla samca w czasie lotu, a dla samicy to informacja, że dany osobnik płci męskiej musi być zdrowy i silny, skoro doskonale sobie radzi z takim „utrudnieniem”. Pokarmem dymówek są drobne i średniej wielkości (pluskwiaki, baryłkarze, muchówki, komary itp.) owady chwytane w powietrzu lub zbierane z powierzchni wody.
fot. Jarosław Krogulec – Odpoczywające młode Dymówki
Krewniaczką dymówki jest oknówka, ptak bardzo pożyteczny, ponieważ żywi się latającymi owadami (zwłaszcza muchami, komarami, mszycami),które są uciążliwe dla człowieka. Rzadko zbiera owady z powierzchni wody lub z ziemi. Jaskółka ta buduje gniazda w postaci półkuli przylepionej do ściany i umieszcza na zewnątrz budynków. Ptaki te gniazdują zwykle w koloniach. Pod koniec sierpnia, podobnie jak dymówka, gromadzą się w duże stada, siadając w ciągu dnia na przewodach elektrycznych, czy suchych drzewach, co jest łatwe do zaobserwowania. Ich zimowiskiem jest Afryka- tereny na południe od Sahary. Pierwsze jaskółki potrafią wracać na swoje lęgowiska już pod koniec marca, dlatego uznawane są potocznie za pierwsze zwiastuny wiosny.
fot. Bernadetta Ebertowska – Para Oknówek przy budowie gniazda
Kolejnym gatunkiem o szczególnie ładnym upierzeniu jest makolągwa. W okresie godowym dorosły samiec ma na czole i piersi dużo czerwieni, co sprawia, że jest łatwy w identyfikacji. Lubi tereny otwarte z młodymi uprawami świerku, otoczone polami, łąkami i nieużytkami.
fot. Bernadetta Ebertowska – Samiec makolągwy
Bardzo wdzięcznym obiektem do obserwacji jest pliszka siwa. Uwagę zwraca długi ogon, którym ptak stale wymachuje, stąd też kiedyś potocznie nazywano ją „trzęsidupką”. Pliszki są gatunkami owadożernymi, poruszając się po ziemi dzięki intensywnym ruchom ogona, wypłaszają owady siedzące w bezruchu, co ułatwia im polowanie.
fot. Jarosław Krogulec – Pliszka siwa