Znaczna część tego toksycznego metalu ciężkiego koncentruje się we wrażliwych siedliskach ptaków wodno-błotnych, w miejscach ich rozmnażania i żerowania. Każdego roku zatruciu ołowiem ulegają 4 miliony ptaków, a milion z nich umiera.
Tylko bardzo niewielka część wystrzeliwanego w amunicji myśliwskiej śrutu ołowianego trafia w cel. Reszta śrucin rozpraszana jest w środowisku i zostaje zdeponowana w osadach dennych zbiorników wodnych, gdzie przypadkowo połykana jest przez ptaki, które mylą ją z pokarmem albo z małymi kamieniami, spożywanymi w celu ułatwienia rozdrabniania pokarmu w żołądkach mięśniowych (gastrolity). Przypadki połknięcia śrutu ołowianego są powszechne wśród wielu gatunków ptaków wodnych, m.in. kaczek, gęsi, łabędzi i ptaków brodzących. Badania wykazały niebezpiecznie wysoki poziom ołowiu w mózgowiu m.in. u 30% gęsi, 36% krzyżówek i 14,6% łabędzi czarnodziobych. Zatrucia ołowiem są jedną z ważnych w skali kraju przyczyn śmierci ptaków szponiastych, w tym bielików – herbowych ptaków Polski.
Śruciny najczęściej dostają się do ich organizmu zjadane wraz z ciałami ofiar, którymi często są postrzelone przez myśliwych kaczki i gęsi. W niektórych przypadkach wysokie stężenie ołowiu u bielików jest bezpośrednią przyczyną śmierci.
Ołów zatruwa i zabija gatunki chronione, często rzadkie, a nawet wymierające. Połknięcie pojedynczej śruciny ołowianej wystarczy, aby doprowadzić do śmierci małego ptaka wodnego.
Dlatego wraz z Koalicją Niech Żyją! apelujemy do Ministra Środowiska o wprowadzenie zakazu stosowania toksycznej ołowianej amunicji myśliwskiej na obszarach wodno-błotnych.
Prosimy – podpiszcie petycję i zachęćcie do tego znajomych!
https://tinyurl.com/petycja-olow
Pełny tekst apelu Koalicji Niech Żyją znajdziecie tutaj.