Ocena habitatowa (ocena oddziaływania na obszar Natura 2000)

Ocena habitatowa (ocena oddziaływania na obszar Natura 2000)

– szczególny rodzaj oceny środowiskowej, służący badaniu, czy dany plan (program) lub przedsięwzięcie oddziałują na obszar Natura 2000. W przypadku stwierdzenia w dwóch pierwszych etapach oceny habitatowej (rozpoznanie i ocena właściwa), iż dany plan (program) lub przedsięwzięcie znacząco negatywnie oddziałuje na cele ochrony obszaru Natura 2000 i jego integralność, a nawet, jeżeli stwierdzi się, zgodnie z zasadą przezorności, iż takiego negatywnego oddziaływania nie da się wykluczyć – nie można zrealizować planu (programu) lub przedsięwzięcia, chyba, że w dwóch kolejnych etapach oceny habitatowej stwierdzi się, iż łącznie występują wszystkie przesłanki szczególne: brak rozwiązań alternatywnych, konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, możliwość wykonania kompensacji przyrodniczej zapewniającej lub przywracającej spójność sieci Natura 2000.

Ocena habitatowa stanowi albo obligatoryjny element strategicznej oceny oddziaływania na środowisko planów lub programów oraz oceny oddziaływania na środowisko przedsięwzięć mogących zawsze lub potencjalnie znacząco negatywnie oddziaływać na środowisko (w tym ponownej OOŚ tych przedsięwzięć), albo odrębną, samodzielną procedurę w ramach postępowania w sprawie niektórych decyzji wydawanych dla przedsięwzięć, które nie są bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynikają z tej ochrony, dla których nie prowadzi się postępowania OOŚ.

Prawo unijne i polskie zapewnia społeczeństwu udział w postępowaniu, w którym wykonywana jest ocena habitatowa. Udział społeczeństwa może polegać na składaniu wniosków i uwag przez każdego zainteresowanego, w tym przez organizacje ekologiczne w terminie wyznaczonym przez organ prowadzący postępowanie, w ramach którego wykonuje się ocenę habitatową, na udziale organizacji ekologicznych występujących jako podmioty na prawach strony oraz na czynnym udziale stron postępowania.

Błędnie przeprowadzona ocena habitatowa może prowadzić do sytuacji, w której podmiot, który zrealizował przedsięwzięcie wywierające znaczący negatywny wpływ na cele ochrony obszaru Natura 2000 lub jego integralność i spowodował w ten sposób albo szkodę w środowisku (w gatunkach chronionych lub w chronionych siedliskach przyrodniczych), albo bezpośrednie zagrożenie tego rodzaju szkodą w środowisku – poniesie za nie odpowiedzialność, mimo że wykonał je na podstawie uzyskanej decyzji środowiskowej lub uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia w zakresie oddziaływania na obszar Natura 2000, jeżeli rozstrzygnięcia te nie identyfikują negatywnego wpływu, który stanowi przyczynę szkody w środowisku lub bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku.