Wodniczka (Acrocephalus paludicola) jest najrzadszym i zarazem jedynym globalnie zagrożonym gatunkiem z rzędu wróblowych (status wg IUCN – narażony), występującym w kontynentalnej części Europy. Jej populacja osiąga liczebność zaledwie 12 000 – 20 500 par.
Niegdyś rozprzestrzeniona i liczna na torfowiskach niskich i podmokłych łąkach, jako gatunek o daleko posuniętej specjalizacji siedliskowej, zniknęła z większości zajmowanych terenów w północnych Niemczech i Polsce. Głównym powodem była utrata i degradacja siedlisk. Ich utrzymanie jest obecnie zależne od sposobu zagospodarowania przez człowieka, a będąc gatunkiem podatnym na zmiany w tradycyjnych metodach użytkowania ziemi, wodniczka jest uzależniona od prowadzenia działań ochronnych, zarówno w przypadku wyraźnie odmiennej genetycznie populacji na pograniczu polsko-niemieckim (pomorskiej), jak i większej, występującej w północno-wschodniej Polsce (rejon biebrzański).Wodniczka jest wymieniona w Załączniku 1 Dyrektywy Ptasiej Unii Europejskiej oraz jako gatunek priorytetowy do ochrony i finansowania ze środków funduszu LIFE. Większość krajów, na terenie których występuje, podpisało w 2003 roku porozumienie o ochronie tego gatunku, w ramach Konwencji Bońskiej (Konwencja o ochronie gatunków wędrownych dzikich zwierząt), zobowiązując się do wdrożenia Międzynarodowego Planu Działań na rzecz wodniczki.
Jest to zarazem gatunek flagowy dla zajmowanych siedlisk. Projekt LIFE jest wkładem do realizacji Planu, obejmując siedliska 81% polskiej i niemieckiej populacji wodniczki w dwóch wskazanych regionach (około 2800 par), co stanowi 76% populacji UE.