O rezerwacie
Rezerwat OTOP Mścichy to ok. 450 ha obszaru torfowiskowego na zachód od Biebrzańskiego Parku Narodowego, pomiędzy granicą parku a wsią Mścichy. Teren zdominowany jest przez zbiorowiska trzcinnika prostego i młakę niskoturzycową, które są koszone raz w roku, a w suche lata – dwa razy. Południowo-wschodnia. część rezerwatu graniczy z lasem i pokryta jest szuwarami trzcinowymi i trzcinnikiem lancetowatym. Wiosną jest podtapiana zarówno wodami roztopowymi i opadowymi, a także przez wody rozlewisk Biebrzy. Mimo prac melioracyjnych jest to żywe torfowisko i zachowały się tu pokłady torfu (nawet do 2 m gł.).
W przeszłości cały ten teren był użytkowany jako łąki kośne przez rolników ze wsi Mścichy, a w północnej części pozyskiwano również torf. Obecnie wykaszane są tylko kwatery przylegające do grobli i zabudowań wsi. Sytuacja ta doprowadziła do niekorzystnych dla wodniczki zmian w strukturze turzycowisk (zbytni rozwój struktury kępiastej oraz szuwarów mannowych i mozgowych).
Mścichy to miejsce najliczniejszego występowania wodniczki w otulinie BPN, które obecnie nie jest objęte formalną ochroną. W 2007 r. stwierdzono tu ok. 65 śpiewających samców, czyli 2,5% krajowej populacji. W r. 2011 na Mścichach śpiewała rekordowa ilość 127 samców wodniczki! Gniazdują one głównie na terenach wykaszanych, lecz unikają terenów zupełnie porzuconych. Prowadzenie działań ochronnych jest więc niezbędne, aby utrzymać istniejące stanowiska i zwiększyć obszar siedlisk odpowiednich dla tego gatunku.
Co można tu zobaczyć?
Oprócz wodniczki można tu spotkać lęgowe: krwawodzioby, czajki, rycyki, dubelty cyranki, derkacze, kszyki, rybitwy białoskrzydłe, kropiatki i podróżniczki.