Jemiołuszka

Rozpoznawanie
Wielkości szpaka. Bardziej od niego krępa, dziób krótszy, tępo zakończony. Na wierzchu głowy długi, zaostrzony, powiewny czubek. Prawie całe upierzenie w odcieniach szarości; czoło i policzki rude, pasek oczny i gardło czarne. Pokrywy podogonowe ciemnokasztanowe, ogon u nasady szary, środkowy pas czarny, koniec jaskrawo żółty, skrzydło ciemnobrązowo-czarne z dwiema białymi plamkami.
Dorosły samiec – ubarwiony intensywniej niż samica, koniec ogona szerszy, czarna plama pod dziobem większa o ostrej granicy, na końcach lotek 1. rzędu krótkie białe sierpy, na końcach lotek 2. rzędu długie jaskrawoczerwone podłużne płytki.
Dorosła samica -ubarwiona mniej intensywnie niż samiec, żółty konie ogona węższy, czarna plama pod dziobem mniejsza o rozmytym brzegu.
Młody – ubarwiony mniej intensywnie, żółty koniec ogona bardzo wąski, na końcach lotek 1. rzędu nie ma białych sierpów.

Zachowanie
Mało płochliwa, nie kryje się, ale siada zwykle wysoko na drzewach. Żeruje gromadnie na drzewach i krzewach, rzadziej zbiera owoce na ziemi. Wybitnie stadna.

Liczebność
Nie przystępuje do lęgów w Polsce.
W Europie liczebność szacowana jest na 130 000 – 700 000 par lęgowych.