Kos

Rozpoznawanie
Większy od szpaka, znacznie mniejszy od gołębia. Tułów masywny, okrągły. Dziób dość długi, nogi silne.
Dorosły samiec  – całe upierzenie czarne, dziób żółty lub pomarańczowy (zimą może być bledszy z brązowymi plamami); powieki tworzą cienką obwódkę wokół oka.
Dorosła samica – upierzenie czarnobrunatne, spód głowy, przód szyi i pierś szaro i rudawo rozjaśnione z niewyraźnymi czarnymi plamami.
Młody- upierzenie ciemnobrunatne z rdzawym odcieniem; spód głowy, przód szyi, pierś i spód tułowia brudnopłowe z brązowym i rdzawym plamkowaniem układającym się w mało regularne prążki.

Zachowanie
Kosy żyjące zwłaszcza dużych miastach są mało płochliwe, nie kryją się i nieraz żerują na zupełnie nieosłoniętych trawnikach. Kos żeruje przede wszystkim na ziemi, w miejscach ocienionych szukając pożywienia w runie, butwiejącej ściółce i powierzchniowej warstwie gleby.

Liczebność
W Polsce lęgi odbywa od 1 000 000 do 2000 000 par.
W Europie liczebność szacowana jest na 40 000 000 – 82 000 000 par lęgowych.