Rozpoznawanie
Znacznie mniejszy od szpaka. Tułów podłużny; ogon dość długi. Głowa duża z silnym dziobem o nieco zaokrąglonym profilu obu szczęk. Grzbiet ciemno paskowany, kuper szary; skrzydło wzorzyste; ogon jednolicie ciemnobrunatny; spód ciała bez żadnych ciemnych wzorów.
Dorosły samiec – głowa trójbarwna: ciemnoszary wierzch głowy, ciemnokasztanowy pas ciągnący się od dzioba do przez oko, nad pokrywami usznymi przez bok szyi na kark aż do grzbietu; białawy (jasnoszary) rozległy policzek od dołu podkreślony białą linią. Pod dziobem, na gardle i na piersi zmienna ilość czerni.
Dorosła samica – głowa niemal jednolicie brązowoszara, ze słabo widoczną wąską płową barwą za okiem; policzek tej samej barwy co wierzch głowy, podbródek i gardło białawe.
Zachowanie
Mało płochliwy, w miejscach, gdzie jest dokarmiany, zupełnie niepłochliwy. Często żeruje na ziemi, nie unika wychodzenia na zupełnie odsłonięte miejsca i nie kryje się. Siada na krzakach, płotach i budynkach. Jest bardzo przywiązany do zabudowań i rzadko można go . spotkać z dala od nich. Przez cały rok trzyma się w niewielkich stadkach.
Liczebność
W Polsce odbywa lęgi od 2 500 000 do 5 000 000 par.
W Europie liczebność szacowana jest na 63 000 000 – 130 000 000 par lęgowych.