Całkowita powierzchnia obiektu (ha) : około 27.800 ha
Powierzchnia objęta projektem (ha): około 662 ha
Rezerwat przyrody
Dolina Niższej Piany obejmuje około 1500 ha bagien Doliny Piany. Leży u ujścia rzeki Piany, w
północno-wschodniej części Niemiec. Ten Obszar Specjalnej Ochrony jest ważny dla licznych gatunków
ptaków mokradeł, z których następujące lęgną się w Dolinie Piany : Botaurus stellaris, Milvus milvus,
Haliaeetus albicilla, Circus aeruginosus, Porzana porzana, Grus grus, Sterna hirundo, Chlidonias
niger, Chlidonias hybridus, Alcedo atthis, Luscinia svecica, Dryocopus martius, Sylvia nisoria i
Lanius excubitor. Około 30 innych gatunków wymienionych w Aneksie I korzysta z tego terenu jako
miejsca odpoczynku lub żeru, np. Gavia arctica, Cygnus cygnus, Aythya nyroca, Mergus albellus,
Circus pygargus, Aquila pomarina, Crex crex, Pluvialis apricaria, Asio flammeus, Bubo bubo,
Acrocephalus paludicola.
Dolina Piany jest najlepiej zachowaną doliną bagienną Niemiec. Jest schronieniem dla dużej liczby
gatunków pierwotnie zamieszkujących doliny bagienne, w szczególności bagna perkolacyjne w
Niemczech. Ze względu na swoje ogólnokrajowe znaczenie, Dolina Piany została wciągnięta na
niemiecką listę cennych obszarów naturalnych i krajobrazów o znaczeniu narodowym (program
uruchomiono w 1979). W Dolinie Piany mieszka kilka gatunków unikatowych w Niemczech, a nawet na
całej niemieckiej Nizinie Północnowschodniej (Dactylorhiza russowii, Carabus menetriesi, Chlaenius
costulatus, Eriopygodes imbecilla) lub też tu znajduje się centrum ich rozprzestrzeniania się na tym
obszarze (Chlidonias hybridus, Porzana porzana, Luscinia svecica, Betula humilis, Primula
farinosa, Lycaena dispar). Istnieją zapisy historyczne dokumentujące występowanie Acrocephalus
paludicola, Asio flammeus, Circus cyaneus oraz C. pygargus, Tetrao tetrix, Angelica palustris,
Saxifraga hirculus i Pedicularius sceptrum-carolinum.
Acrocephalus paludicola był ptakiem lęgowym w Dolinie Dolnej Piany w 20. wieku. Ostatni
odnotowany sezon lęgowy na obszarze, który ma zostać objęty projektem, miał miejsce w 1978 (na
wyspie Schadefähre). Planowane działania – zwiększenie powierzchni wegetacji turzyc, która zmalała w wyniku melioracji i sukcesji – mają prowadzić do stworzenia warunków umożliwiających ponowne
osiedlenie się Acrocephalus paludicola.
Dolina Niższej Piany zawiera różnorodne odmiany mokradeł i jest schronieniem dla rzadkich zbiorowisk
roślinnych, roślin i zwierząt. Nadal istnieją tu pozostałości niegdyś częstych na terenie Niemiec typów
mokradeł, takich jak torfowiska alkaliczne, torfowiska przejściowe, trzęsawiska oraz torfowiska wapienne z Cladium mariscus oraz Carex. Rosną tu tak rzadkie gatunki jak Betula humilis, Primula farinosa, Carex buxbaumii, Carex hostiana, Calamagrostis stricta, Dianthus superbus, Epipactis palustris i Euphorbia palustris. Castor fiber i Lutra lutra występują powszechni w stałych populacjach. Znaleźć tu można też Bombina bombina i Triturus cristatus. Wśród bezkręgowców ważne są szczególnie stabilne populacje wymienianych w Aneksie II gatunków Carabus menetriesi i Lycaena Charakterystyczne dla tego obszaru są także Lacanobia splendens, Eriopygodes imbecilla, Chortodes brevilinea, Archanara neurica, Coenobia rufa (Lepidoptera), Chlaenius costulatus, Trechus rivularis (Col.: Carabidae), Nanomius circumscriptus oraz Dorytomus salicinus (Col.: Curculionidae).
Acrocephalus paludicola występowały niegdyś w Dolinie Piany, a rejon ten mógł być centrum
rozprzestrzeniania się gatunku w regionie pomorskim. Obecnie w landzie Meklemburgia-Pomorze
Przednie nie ma populacji lęgowej, jednak obszar ten leży przy granicy z Polską, blisko delty Świny,
głównego obszaru rozprzestrzeniania się tego gatunku dziś.
Głównym powodem zaniku populacji było antropogeniczne przekształcenie bogatych w turzyce
bagien w obszary trawiaste w wyniku melioracji, eutrofizacji oraz sukcesji. Obecnie Dolina Piany ma
najlepsze możliwe warunki potrzebne do stopniowego odtworzenia siedlisk Acrocephalus paludicola w
Niemczech. Duże obszary roślinności turzycowej porośnięte Phragmites communis można poprzez
koszenie i wypas zwierząt przekształcić w typ roślinności o strukturze odpowiadającej Acrocephalus
paludicola. Pierwotne warunki wodne obszaru bagien mogą zostać przynajmniej częściowo odtworzone.
Acrocephalus paludicola występuje jako ptak wędrowny i podczas sezonu lęgowego może pojawić się
na tym rozległym terenie.