Całkowita powierzchnia obiektu (ha) : 400
Powierzchnia objęta projektem (ha): 340
Obiekt objęty projektem leży we wschodniej części wyspy Karsibór w delcie Świny (OSO).
Wyspę otacza wał przeciwpowodziowy. Grunty wewnątrz wału to w większości dzikie
przybrzeżne słone bagna na glebie mineralnej, pozostałe zaś to dawne pastwiska podlegające sukcesji
Phragmites, gdzie gleba jest bardziej organiczna. Tym, co odróżnia Zajęcze Łęgi od innych wysp w
delcie Świny jest jej wyższe położenie nad poziomem wody, dzięki czemu niektóre tereny
wykorzystywane były jako grunty orne.
Obecnie teren objęty projektem porastają przede wszystkim zbiorowiska Phragmites o różnym stopniu
zawartości Carex oraz traw. Proporcja zbiorowisk Carex w ogólnej strukturze wegetacji na tym terenie
zmniejsza się z każdym rokiem. To zaś wpływa na warunki lęgowe Acrocephalus paludicola. Małe
kępki zbiorowisk roślin halofilnych nadal występują na tym terenie. Zbiorowości roślinne to pół-naturalne łąki, składające się przeważnie z około dziesięciu różnych gatunków traw.
Na wyspach znajduje się sieć rowów i kanałów, które razem z przepompownią zostały zbudowne w celu prowadzenia aktywnej gospodarki wodnej dla potrzeb rolnictwa. Niegdyś zróżnicowane rolnicze użytkowanie obszaru obecnie zostało zmienione głównie na hodowlę trzciny uprawianej przez jednego właściciela. Od czasu przystąpienia Polski do UE, na części wyspy prowadzona jest gospodarka łąkarska a w roku 2007 rozpoczęto także wypas bydła.
Na terenie obiektu Zajęcze Łęgi występuje duża różnorodność lęgowych i wędrownych ptaków mokradeł. To ważne miejsce odpoczynku dla ptaków brodzących, chociaż w miarę zarastania obszaru trzcinami pogorszyły się oferowane im przezeń warunki. Mimo to, gatunki takie jak Limosa limosa i
Lymnocryptes minimus nadal przylatują powszechnie w czasie wiosennych migracji. To również ważny
obszar lęgowy dla ptactwa wodnego i zimujących gęsi. Kilka gatunków ptaków drapieżnych żeruje na tym obszarze.
Zajęcze Łęgi to ważny obiekt dla ochrony Acrocephalus paludicola. W 1991 był on jednym z
największych siedlisk lęgowych Acrocephalus paludicola na Pomorzu Zachodnim, zamieszkiwało go
do 100 śpiewających samców, co stanowiło wówczas 26 % całkowitej populacji zachodniopomorskiej, na którą składały się 383 śpiewające samce.
W czasie kolejnych 6 lat, liczna śpiewających samców spadła do 31-45 w 1997. Liczebność populacji
przestała być stabilna i podlegała dużym wahaniom: w 1999 – 5 śpiewających samców, w 2000 – do
30, w 2001 i 2002 nie zanotowano występowania żadnego Acrocephalus paludicola. Te wahania
liczebności można wyjaśnić faktem, że w latach 1999 – 2002 spis śpiewających samców nie objął całego terenu obiektu i przeprowadzany był przez różnych badaczy. W 2003 zarejestrowano jedynie 9
śpiewających samców, co stanowiło 11 % z 80 śpiewających samców tworzących populację
zachodniopomorską Acrocephalus paludicola, a w 2004 na obszarze tym nie
zauważono ptaków tego gatunku.